Klimvinger
Pulley letsel / pulley ruptuur
De klimvinger is een veel voorkomende sportklimblessure die bijna alleen in de klimsport gezien wordt. De pijn bevindt zich aan de voorzijde van een of meer vingers.
In veruit de meeste gevallen zijn de middelvinger en/of ringvinger aangedaan. Dit komt omdat deze vingers het grootste deel van het lichaamsgewicht dragen tijdens het klimmen. De andere vingers kunnen ook getroffen worden. Dit komt echter veel minder vaak voor.
Beschrijving van de aandoening
De pezen die de vingers buigen liggen aan de voorzijde van de hand. Om ze tijdens buigbewegingen tegen het bot aan te houden, zitten ze goed vast met een soort van ringbandjes. We noemen dit de ‘pulleys’. Zonder de pulleys zouden de buigpezen van de hand tijdens (buig)bewegingen niet meer tegen het bot aan blijven liggen en naar voren schieten.
Wanneer één of meer pulleys gedeeltelijk of volledig doorscheuren, spreken we van een klimvinger of pulley ruptuur. Bij het geheel doorscheuren van meerdere pulleys, kan het typische ‘bowstringing’ effect optreden. De buigpees komt dan tijdens het buigen los van het bot waardoor het bot en de pees een soort van handboog-figuur vormen. De A2 en A4 pulley lijken vaker aangedaan dan de rest.
Oorzaak en ontstaanswijze
De klachten ontstaan doordat een klimmer tijdens het klimmen uitglijdt of naar beneden dreigt te vallen. In een reflex wordt er geprobeerd de val te breken door een richel in de klimmuur vast te grijpen. Hierdoor komt er een grote plotselinge kracht op de buigpezen en pulleys te staan. De pulleys kunnen maar een beperkte kracht opvangen. Als de kracht op een pulley te groot wordt, zal deze geheel of gedeeltelijk scheuren. Er kan een duidelijke ‘knak’ gevoeld worden als de pully in één keer doorscheurt.
Door veelvuldige (kleine) overbelasting tijdens het klimmen kunnen de pulleys ook geleidelijk beschadigd raken. Kleine scheurtjes maken de pulley gevoelig en kwetsbaar.
Klachten en verschijnselen
Diagnose
Als er na het lichamelijk onderzoek nog onduidelijkheid is, kan de diagnose bevestigd worden middels een echo of MRI.
Behandeling
Afhankelijk van de aard van het letsel kan er conservatieve of operatieve behandeling plaatsvinden. In de literatuur worden onder meer de volgende behandelmethoden beschreven: